19. Clash

Dziękujemy za szczere opinie, które bardzo sobie cenimy. Przemyślałyśmy to, co napisaliście nam odnośnie rozdziału, zauważyłyśmy błędy i przy pisaniu kolejnych części postaramy się to naprawić. 

Zapraszamy na kolejny rozdział :)

Wulgarny żart

Eliot mocniej przytulił się do Kennetha, chłonąc jego ciepło. W samochodzie było bardzo zimno, ale on mimo to i tak się nie obudził – poprzednia noc go wykończyła. Leżał z głową na piersi mężczyzny, chowając pod kocem swoje zziębnięte stopy. Kenneth przebudził się jakiś czas temu i przez niską temperaturę nie mógł z powrotem zasnąć. Leżał przy Eliocie, starając się jakoś zagrzać, ale oprócz ciała kochanka, pled, którym byli przykryci, niewiele pomagał. W samochodzie po tych kilku godzinach odkąd uprawiali seks, zrobiło się naprawdę zimno.

– Śpisz? – mruknął cicho. Najchętniej już by się ogarnął i pojechał na jakąś kawę na stację benzynową. Może nawet kupiliby śniadanie. Nie miał pojęcia, która mogła być godzina.

O'Conner zamruczał mu coś w odpowiedzi niezrozumiale, wciskając twarz w jego koszulkę. Było naprawdę zimno.

– Wypiłbym coś ciepłego – odpowiedział w pewnym momencie rozespanym głosem.

– Właśnie o tym myślę. I nie mówię tutaj o twojej spermie! – dodał od razu i poruszył się pod nim. – Jedziemy do Maka?

Eliot parsknął śmiechem, Johnson wiedział, jak go rozbudzić, nie ma to jak rzucenie świńskim żartem z samego rana.

– No ja o twojej też nie mówię – rzucił i podniósł się do siadu. – Idziesz dzisiaj do pracy? – zapytał, obejmując się ramionami. Cały aż się trząsł.

– Na siódmą, niestety – westchnął ciężko i spojrzał na niego z nikłym uśmiechem. – Dupa boli? – zapytał wprost.

Eliot zamarł na chwilę, gdy zdał sobie sprawę, że faktycznie czuł dyskomfort, o czym oczywiście nie miał zamiaru mu wspominać. Prychnął tylko i przewrócił oczami.

– Ma się świetnie, dziękuję. A jak tam twoje jaja?

– Puste jak nigdy! – zauważył wesoło Kenneth i sam się podniósł. Przeciągnął się na ile mógł w tym wozie. – Dzięki tobie, perełko – rzucił i zaśmiał się złośliwie. Lubił drażnić Eliota, przepychanki słowne między nimi zawsze wprawiały go w dobry nastrój, a zdał sobie sprawę, że im dłużej się znali i bardziej zacieśniali relacje, tym stawały się one bardziej widoczne.

– Perełko? – prychnął i sięgnął po swoje buty, by je ubrać. – Dzięki tobie, [i]misiaczku, nie będę mógł usiąść chyba przez tydzień – zażartował, w końcu przyznając się do tego, że rzeczywiście czuł wczorajszy seks. Zerknął na Kennetha, kiedy wiązał buty. – Strasznie dużego sobie tego chuja wyhodowałeś.

W odpowiedzi mężczyzna uśmiechnął się bardzo szeroko, ale już nic nie powiedział. Wychylił się do schowka po paczkę gum i zabrał jedną. Resztę paczki podał O'Connerowi. Uruchomił też silnik i od razu podkręcił ogrzewanie.

Eliot wpatrzył się w Kennetha, już wiedząc, co nastąpi, gdy odświeżą sobie oddechy.

– Podobało ci się wczoraj? – zapytał, przeżuwając to, co miał w ustach. Od razu poczuł mocny smak mięty.

– A jak myślisz? – Kenneth uśmiechnął szeroko i zwilżył językiem spierzchnięte wargi.

– Myślę, że jeszcze chcesz to powtórzyć – powiedział, wstając. Zgięty w pół podszedł do mężczyzny, złapał go za kark i pocałował mocno, nie przejmując się, że obaj mieli w ustach gumy.

Kenneth jęknął i oddał pocałunek, ale musieli się od siebie odsunąć, żeby się nie zakrztusić. Wypluli gumy do papierków i mogli wrócić do pieszczoty. Johnson zaśmiał się i pociągnął Eliota na siebie. Zaczęli się całować coraz mocniej, znów jakby mieli zaraz się kochać. O'Conner nie mógł oderwać się od jego ust, miał wrażenie, że Kenneth był jak jakiś narkotyk – im więcej go miał, tym bardziej uzależniał się od jego towarzystwa. Ale najważniejsze, że w końcu dopiął swego. Johnson też nie potrafił przejść obok niego obojętnie, więc chyba byli siebie warci.

– Dobra, do Maka – powiedział, gdy się odsunął od Kennetha, siadając mu na biodrach. – Bo zaraz – poruszył biodrami – znowu będziemy mieć problem.

– Kiedy się znowu widzimy? – zapytał Kenneth, oddychając ciężko. Starł z kącika ust ślinę.

Eliot uśmiechnął się, widząc zmianę, jaka zaszła w Johnsonie. Już się nie bronił, już nie próbował [i]zrywać kontaktu, po prostu zaakceptował ich relację taką, jaka była.

– Za dwadzieścia minut w najbliższym McDonaldzie – powiedział, otworzył drzwi i szybko wysiadł z samochodu, dobrze wiedząc, że nie takiej odpowiedzi mężczyzna oczekiwał. Nie mógł już usłyszeć jego prychnięcia. Kenneth pożałował tego pytania. Teraz jego kochanek pewnie myślał, że miał go w garści. Będzie musiał mu pokazać coś innego. To była gra, od początku ich znajomości o to właśnie chodziło.

Przesiadł się, uważnie obserwując wóz Eliota. Jeszcze nie ruszał. Pewnie chciał nagrzać samochód, bo musiało być w nim niemożliwie zimno. Odczekali razem chwilę, aż wreszcie zawrócili i jeden za drugim wyjechali na drogę, a później na autostradę. Tym razem dojechali na miejsce już bez żadnych niespodzianek ze strony O'Connera.

McDonald o tej godzinie był prawie pusty, od razu więc znaleźli sobie dogodne miejsce i zamówili po zestawie śniadaniowym i dużej kawie, która mieli nadzieję, że postawi ich na nogi. Usiedli naprzeciwko siebie i nim zaczęli jeść, Kenneth poczuł lekkie kopnięcie pod stołem.

– Co? – mruknął i spojrzał na Eliota uważnie. – Smacznego? – zapytał, nie mając pojęcia, o co mu chodziło.

Eliot parsknął śmiechem, wychylił się i zabrał mu jedną frytkę. Patrząc mu w oczy, zjadł ją.

– Dupa mnie boli – powiedział wprost, wiedząc, że teraz nikt ich nie usłyszy.

– Pomasować? – zapytał Kenneth z rozbawieniem i zmrużył oczy. – Czy pocałować? – Nie mógł nie nawiązać do rimmingu. Nie przyznawał się, że to był akurat pierwszy raz ich obu, jeżeli chodziło o tę technikę. Wgryzł się w swojego burgera, obserwując O'Connera.

Eliot aż wciągnął powietrze do płuc, ale by udać, że wcale się nie zawstydził, zaczął rozpakowywać swoją kanapkę z jajkiem.

– Lubisz całować, hm? – Zerknął na niego podejrzliwie.

Kenneth zmarszczył brwi, w pierwszej chwili odbierając to tak, jakby O'Conner kpił z tego, co wczoraj zrobił. Może obrzydzał go rimming? Wielu dopiero zaczynających seks gejów przecież go nie lubiło. Nie wiedząc, co odpowiedzieć, wziął kolejnego gryza i wzruszył ramionami, odwracając spojrzenie na swoją tacę z zestawem. Sięgnął po kawę i popił ją ostrożnie. Wciąż była bardzo gorąca.

O'Conner wpatrzył się w mężczyznę z zastanowieniem, analizując jego zachowanie.

– Podobało mi się – palnął i nagle zapragnął własnoręcznie wykopać sobie grób. Chociażby na parkingu pod McDonaldem. Szybko zapchał sobie usta kanapką, zupełnie jakby mogło mu to w czymś pomóc.

Kenneth uśmiechnął się lekko i zerknął na niego równie niepewnie. Dopiero teraz wstydził się tego, co zrobił.

– Nie robię tego z każdym – zaznaczył, żeby O'Conner czasem nie pomyślał, że chodzi po darkroomach i liże facetom tyłki. On był w końcu zdolny do wszystkiego.

Eliot już nie odpowiedział, gdy przeżuł, powoli wziął łyka kawy i zerknął na Kennetha.

– Musimy się umówić na tę koszykówkę, żeby pograć – niezbyt zgrabnie zmienił temat. – Chciałbym się nauczyć tych sztuczek.

– Spoko, możemy kiedyś wieczorem pójść – odpowiedział mu Johnson, jeszcze nigdy nie czując się w towarzystwie Eliota tak dziwnie. Nie sądził, że tak potoczy się ta rozmowa. Wrócili do jedzenia i już żaden z nich się nie odezwał, nagle jednak Kenneth poczuł, jak coś wsuwa mu się między stopy, zerknął pod stół, dostrzegając nogę chłopaka. Popatrzył na Eliota, który właśnie popijał kawę jakby nigdy nic. Johnson uśmiechnął się kącikiem ust, który schował za kubkiem kawy.

– Dzisiaj masz uczelnie? – Znowu chciał wznowić rozmowę.

– Mhm, za jakieś trzy godziny – powiedział, zerkając na wyświetlacz w komórce. – Ale nie wiem, czy pójdę, wykończyłeś mnie. – Mrugnął do niego. – Masz czas w piątek? Możemy iść na jakąś imprezę, a w sobotę albo niedzielę na boisko, hm?

– Znowu na imprezę? – zapytał z rozbawieniem i przygryzł wargę. – Jaką? Masz już namiary na coś?

– Może tym razem do klubu, co? – zapytał, po czym dojadł swoją kanapkę. – Znam kilka dobrych – dodał, gdy już przeżuł.

– Gejowskich? – Johnson aż otworzył szeroko oczy, słysząc to. Przecież Eliot deklarował, że nie odnosił się ze swoją orientacją. Nie spodziewał się, że mógł chodzić do takich klubów. Może tylko popatrzeć? – zastanawiał się, obserwując mężczyznę. Tylko że przy jego wyglądzie, O'Conner nie mógłby się odpędzić od facetów. Co było z nim nie tak, że dopiero Kenneth go rozdziewiczył?

– Nie! – sapnął i zmarszczył brwi. Zawsze korciło go, by iść do takiego klubu, jednak nigdy nie znalazł w sobie aż tyle odwagi. – Do normalnego, nie gejowskiego – dodał ciszej.

– No i... będziesz chciał tańczyć z laskami? – zdziwił się Kenneth. Mógł się domyśleć, że Eliot raczej nie wybrałby się sam do klubu gejowskiego. Uśmiechnął się lekko, zsuwając nogi, żeby zablokować kostkę Eliota. – Co, jak będę zazdrosny?

O'Conner popatrzył na niego i mimowolnie się uśmiechnął, w pierwszej chwili nie wiedząc nawet, jakby mógł mu odpowiedzieć. Nie czuł się jednak już ani skrępowany, ani zdenerwowany, przy tym facecie naprawdę potrafił się rozluźnić.

– Nie tańczę. W ogóle.

– Nie tańczysz? Jesteś z tych, co obserwują? – Johnson spojrzał na niego uważnie i sięgnął znowu po frytkę. Nie spieszył się. Wiedział, że miał jeszcze czas. Zresztą mógł się spóźnić, ostatnio to on ratował skórę Ginger.

– Jestem z tych, co piją – odpowiedział i uśmiechnął się szeroko, nie chcąc mu wspominać, że był fatalnym tancerzem. Przecież on, Eliot O'Conner nie mógł wyglądać źle, tym bardziej gdy się ruszał.

Kenneth uśmiechnął się tylko i wrócił do jedzenia. Nie wiedział, jak miał Eliotowi odmówić. Przez to, że kupił wóz, teraz był kompletnie spłukany i nie mógł sobie pozwolić na takie przyjemności. Milczał przez chwilę, wystawiając cierpliwość Eliota na próbę.

– Więc? – Chłopak zaczął wreszcie dociekać.

– No... zobaczymy, okej? Spotkać się na kosza będę mógł, z tą imprezą dam ci jeszcze znać – wykręcił się. – Wszystko zależy od grafiku – postanowił zrzucić całą winę na pracę.

Przez twarz Eliota przebiegł grymas zawodu, ale mimo to chłopak kiwnął głową, dając mu znać, że rozumie. Nie chciał na niego naciskać i być nachalny, mimo wszystko Kenneth też miał swoje życie. Natarczywość nie zawsze była przecież dobra, pomyślał, przypominając sobie, jak mu się wczoraj narzucał, wtedy mężczyzna nie wyglądał na niezadowolonego.

– Nie zdechnij w pracy, Johnson, bo nekrofilem nie jestem – rzucił Eliot, kiedy stali przy swoich samochodach na parkingu i się żegnali.

– Sprawdzaj, czy jeszcze dycham – odpowiedział mu z rozbawieniem, bawiąc się kluczykami. – Na razie?

Eliot miał ochotę go pocałować, jednak nic nie zrobił, stali na widoku, zapadłby się pod ziemię, gdyby ktoś przyłapał ich w takiej sytuacji. Kiwnął więc jedynie głową.

– Na razie.

*

Johnson sam dokładnie nie wiedział, co się stanie, kiedy pojedzie do swojego aktualnego faceta. Czy nie wytrzyma i z nim zerwie, czy stchórzy i nie zrobi nic, żeby znowu go okłamywać i udawać, że poczeka na bardziej odpowiedni moment. Nie uważał się za gorszego od Eliota, który bał się swojego homoseksualizmu, wmawiał sobie, że przecież jego problem był zupełnie inny, gorszy, bardziej skomplikowany i wymagający dojrzalszej decyzji, bo w końcu dotyczył drugiej osoby, którą mógł łatwo skrzywdzić.

Wiedział, że był materialistą, po prostu wyrachowanym dupkiem, ale jednym z powodów przez które nie zrywał z Goldnerem był właśnie ten wspaniały Chevrolet, jaki załatwił mu mężczyzna. To dzięki niemu go kupił w takiej cenie. Uwielbiał nim jeździć, zwłaszcza że udało mu się uzbierać na niego pieniądze. Własny wóz był kolejnym krokiem w dorosłym życiu. Wiedział, że wyglądał głupio, kiedy prowadził go, jakby zasiadał za kierownicą Hummera. Ale on swój pierwszy wóz właśnie tak traktował. Był z niego dumny i cieszył się jak mały chłopiec już od kilku dni. Nawet Emma zaczęła się z niego śmiać. Teraz pierwszym tematem (albo drugi ze względu na wydarzeniach z Eliotem) był właśnie jego samochód.

Derek, kiedy Kenenth go odwiedził, jak zwykle siedział z padem w ręku, rozpracowując nową grę, jaką sobie sprawił. Nie zainteresował się zbytnio swoim facetem, prócz pocałowania go na przywitanie. Johnson uśmiechnął się krzywo pod nosem i usiadł obok kochanka, patrząc to na ekran telewizora, to na skupioną twarz kochanka.

– Jak w pracy? – zapytał Derek, nie odrywając wzroku od gry.

– Słabo, ale jakoś leci. Potrzebuję teraz gotówki, żeby spłacić wóz i wyjść na prostą – rzucił cicho i potarł zarośnięty policzek. Lubił gry wideo, często grał z Goldnerem, ale teraz jego konsola naprawdę go irytowała. Poczuł się jak laski na zdjęciach, kiedy leżały prawie nagie przy swoich grających facetach.

– Mogę ci pożyczyć trochę – odpowiedział, cały czas skupiając się na grze. W pewnym momencie, gdy Kenneth już chciał się odezwać, usłyszeli pukanie do drzwi. – Pizza, otworzysz? Na stole leży kasa – mruknął Derek, niezbyt zainteresowany tym, co działo się dookoła.

– Zamówiłeś pizzę? – zdziwił się, wcześniej tylko o tym rozmawiali, ale Johnson uznał, że nie był głodny. Nie chciał mówić, że po prostu nie miał pieniędzy. Goldner właśnie tak jak teraz, od razu by za niego zapłacił. Bez zastanowienia też chciał pożyczyć mu pieniądze. Uśmiechnął się lekko, jakoś mimowolnie. Ciekawe, czy Eliot też byłby do tego zdolny? – pomyślał, kiedy zabrał pieniądze i wstał. Nie znał jeszcze na tyle O'Connera, żeby to wiedzieć.

Odebrał duży, ciepły karton i jeszcze podziękował dostawcy, po czym wrócił z jedzeniem do salonu. Nic się nie zmieniło – Derek jak grał, tak grał, zatapiając się w zmyślonym przez kogoś świecie.

– Z pepperoni – mruknął Goldner i dopiero gdy pizza znalazła się na stole, zastopował grę. – Lubisz, nie? Na ostro.

– No lubię, lubię – rzucił, od razu przypominając sobie Eliota i jego niechęć do ostrych rzeczy. To aż zaskakujące, że podobali mu się tak różni od siebie mężczyźni. Usiadł na kanapie i zerknął na Dereka. – Oddam ci połowę – zadeklarował. Nie chciał naciągać mężczyzny na koszty.

– Nie, spoko – uciął Derek i pochylił się do pudełka. – To ja zamówiłem, zresztą, miałem rabat – dodał, otwierając karton. Od razu poczuli mocny zapach bazylii i oregano. – Wziąłem dwa najostrzejsze sosy.

– Aż tak? Uważaj, żeby ci dołem nie wyszły – palnął Kenneth bez namysłu, zapominając się, że nie był z Emmą czy Eliotem.

Derek zerknął na niego, bo przy nim Johnson nie miał aż tak wulgarnych żartów. Nie wiedział, że jego facet spotykał się teraz z pewną osobą, z która mógł sobie pozwolić na dosłownie wszystko. Nie odpowiedział mu, bo uznał, że ten przytyk był tak żałosny, że aż wolał do niego nie powracać i zaczął rozsmarowywać sos na swoim kawałku pizzy.

Johnson przełknął ciężko ślinę, sięgając po pizzę. Zrozumiał swój błąd, poczuł wstyd i coś jeszcze, czego na razie nie potrafił jasno stwierdzić. Złość? Irytację? Wiedział na pewno, że musiał się hamować, że z Derekiem było inaczej niż z Emmą, a z Eliotem – dopiero teraz go to uderzyło – było podobnie jak z jego siostrą. To też coś znaczyło.

– Całkiem niezła – odezwał się w końcu, kiedy Goldner przełączał na kablówkę, żeby mogli coś obejrzeć do posiłku.

– Mhm, lubię tę pizzernię – odpowiedział zblazowanym tonem i zerknął na Kennetha. – Zostajesz na noc? – zapytał, a Johnson aż westchnął ciężko, bo wiedział, że to w języku Dereka znaczyło po prostu: „pieprzymy się?”.

– Na noc nie, ale mogę zostać dłużej – mruknął, ciekawy, czy będzie czuł jakąś zmianę po seksie z Eliotem. Musiał być w stu procentach pewien, kiedy to zakończy. Wciąż mimo wszystko uważał Dereka za swojego przyjaciela. Mimo wad, które teraz zauważał, nadal przecież dzielili razem bardzo wiele.

– W porządku – brzmiała krótka odpowiedź Dereka.